Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει όλοι μας, μάρτυρες του παραλόγου. Μάρ-
τυρες ενός παιχνιδιού με πρωταγωνιστές, την κοινωνία μας, από την μια μεριά και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την άλλη.
Ένα παιχνίδι έξω και πέρα από κάθε κανόνα της ανθρώπινης λογικής!!! Και όμως οι παίκτες του είναι άνθρωποι ενήλικες και μάλιστα με βαθμό αντίληψης, πάνω από τον μέσο όρο του ανθρώπινου νου!!!
Το παιχνίδι αυτό, αν και παίζεται κάθε φορά από διαφορετική κοινωνική ομάδα, εν τούτοις έχει κατά κανόνα τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά, όπως :
- Ένταση και πάθος στην αρχή.
- Χειροκροτήματα και φωνές από την κερκίδα.
- Συγκρούσεις στην συνέχεια.
- Νικητής στο τέλος πάντα η Κυβέρνηση!!!
Στο πρόσφατο παρελθόν έδωσαν τον αγώνα τους, ενάντια στα σχέδια της Κυβέρνησης, μια-μια ξεχωριστά, διάφορες Κοινωνικές ομάδες. Τον αγώνα αυτό τον έδωσαν, ιδιαίτερα ενάντια στην απόφαση της Κυβέρνησης, να απελευθερώσει μια σειρά από τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα. Προηγήθηκαν : Μηχανικοί – Δικηγόροι – Φορτηγατζήδες – Φαρμακοποιοί κλπ. Αυτές τις μέρες, ήρθε και η σειρά των συμπαθέστατων ταξιτζήδων!!!!
Είναι γνωστό, από παλιότερες κινητοποιήσεις, το πάθος και η αποφασιστικότητα που έδειχνε στους αγώνες του ο συγκεκριμένος κλάδος. Εντυπωσιακή πειθαρχία και μαζική συμμετοχή των μελών του, σε κάθε κινητοποίηση. Εμένα προσωπικά με εντυπωσίαζε!!!
Όμως σε τούτη τη φάση, τα δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά, από κάθε άλλη φορά και τούτο γιατί:
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, τυφλό υποστηριχτή των εντολών της Τρόικας και άλλων διεθνών οικονομικών κύκλων!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, ψυχρό εκτελεστή κάθε κοινωνικής - εργασιακής και οικονομικής κατάκτησης των εργαζομένων!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, πηθείνιο όργανο των ντόπιων και ξένων οικονομικών παραγόντων, που ορέγονται κάθε επαγγελματικό κλάδο, που θα τους φέρει κέρδη εφόσον τον βάλλουν στο χέρι!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, που έχει πάρει διαζύγιο και έχει γυρίσει την πλάτη σε κάθε καημό - όνειρο και ελπίδα του Ελληνικού Λαού!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, που έχει περάσει τεχνηέντως στην κοινωνία μας, το ενδεχόμενο της χρεωκοπίας και έχει καλλιεργήσει τον φόβο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, που έχει βάλει στο περιθώριο ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο βλέπει, με εχθρικό μάτι, κάθε τι που διεκδικούν οι εργαζόμενοι!
- Γιατί έχουμε μια Κυβέρνηση, που έχει καταφέρει και έχει καλλιεργήσει, τον φθόνο μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων, έτσι ώστε το ένα να στρέφεται κατά του άλλου και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όλοι μαζί να χάνουμε τις όποιες κατακτήσεις μας, τα όποια δημοκρατικά-κοινωνκά και εργασιακά δικαιώματά μας.!
Διαφορετικό λοιπόν το τοπίο, στην εποχή μας και δεν έχει καμία σχέση με ότι γινόταν και ότι υπήρχε νωρίτερα. Τότε ένας αγώνας, ενός συγκεκριμένου κλάδου εργαζομένων, μιας κοινωνικής ομάδας ή ενός κοινωνικού στρώματος όπως : Έμποροι- Επιστήμονες – Αγρότες – Φοιτητές - Συνταξιούχοι κ.λ.π όταν είχε τα απαραίτητα στοιχεία όπως:
- Της μαζικότητας!
- Της διάρκειας! Και
- Της έντασης! Τότε έφερνε τα ανάλογα αποτελέσματα.
Τώρα λοιπόν, πρέπει να ανακαλύψουμε νέα στοιχεία, νέα δεδομένα που μπορούν να φέρουν ένα νικηφόρο αποτέλεσμα σε έναν αγώνα. Αυτά θα τα βρούμε εύκολα, αν γυρίσουμε λιγάκι τη σκέψη μας, στο πρόσφατο παρελθόν.
- Τι κατάφερε, αν θυμόμαστε, η κινητοποίηση της ΓΣΕΕ της ΑΔΕΔΥ και των Αγανακτισμένων την 15 Ιουνίου 2011;
- Τι κατάφεραν οι 500.000 κόσμου που κατέκλυσαν την ημέρα εκείνη το κέντρο της Αθήνας;
Κατάφεραν, να φορτώσουν με ταραχή και φόβο, την Κυβέρνηση και προπαντός τον Πρωθυπουργό, που για ώρες είχε παραιτηθεί και εκλιπαρούσε, μέσω τηλεφωνημάτων, τους αρχηγούς των άλλων πολιτικών κομμάτων να βοηθήσουν, ώστε να γίνει κάτι και να ξεπεραστεί εκείνη η δύσκολη για τον ίδιο και την Κυβέρνησή του, κατάσταση που είχε διαμορφωθεί.
Όμως αυτά, δυστυχώς την άλλη μέρα, τα ξεχνάμε!!! Και ξαναγυρίζουμε, στα γνώριμα και συνηθισμένα τερτίπια μας όπως :
- Εγώ δεν φοβάμαι τίποτα!!
- Εμένα δεν θα με αγγίξει η αντιλαϊκή πολιτική της Κυβέρνησης!!
- Εγώ θα τα καταφέρω από μόνος μου!!
- Εμένα δεν τολμάει να με ακουμπήσει κανείς!! Με αυτά και με κάποια άλλα παρόμοια, κάνουμε το λάθος και πέφτουμε στην φάκα της Κυβέρνησης.
Καθόμαστε και γελάμε ή απλά παρακολουθούμε και φορές – φορές βρίζουμε τον όποιο κλάδο εργασίας αγωνίζεται. Τρίβουμε ακόμη τα χέρια μας, από φθόνο και ευχαρίστηση, όταν βλέπουμε τον γείτονά μας, να πλήττεται άμεσα, από κάποιο μέτρο της Κυβέρνησης. «Καλά να του κάνει». «Καλά να πάθει» λέμε από μέσα μας ή στο στενό - φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον μας. « Το είχαν παρακάνει οι Δεητζήδες και οι Τραινατζήδες». «Το είχαν παρακάνει οι Δημόσιοι υπάλληλοι» και άλλες γνωστές κατηγορίες, που συνήθως εκτοξεύονται από το στόμα του διπλανού μας, εντελώς επιπόλαια!!!
Όταν στη συνέχεια έρχεται η δική μας σειρά, τότε ψάχνουμε να βρούμε συμμάχους, τότε ψάχνουμε να βρούμε τη συμπάθεια και την συμπαράσταση, εκείνων που μέχρι χτες κατηγορούσαμε ή αδιαφορούσαμε για τον αγώνα τους.
Έτσι λοιπόν κάθε φορά, πέφτουμε θύματα εμείς οι ίδιοι, μιας διάσπασης ή αντιπαράθεσης που έχει καλλιεργήσει η Κυβέρνηση, μεταξύ των διάφορων κοινωνικών ομάδων και στρωμάτων, όπως έχω γράψει σε πρόσφατο άρθρο μου, που βρίσκεται αναρτημένο στο tasospapazax.blogspot.com και έχει δημοσιευθεί προ ημερών, στις τοπικές εφημερίδες ΑΡΚΑΔΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ και ΠΡΩΙΝΟΣ ΜΟΡΙΑΣ.
Το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά τα τελευταία 40 χρόνια, ο λεγόμενος δικομματισμός, πότε ΠΑΣΟΚ και πότε ΝΔ και το αντίθετο, έχει πολλά τεχνάσματα και χρησιμοποιεί το καθένα, ανάλογα με την κατάσταση.
Εκείνο, που δεν μπορεί να ξεπεράσει ο δικομματισμός και που τρέμει στην ιδέα μήπως και συμβεί κάποια φορά, είναι η μαζική κινητοποίηση του Λαού μέσα από τα αρμόδια και θεσμοθετημένα όργανα του, όπως είναι: το Σωματείο, το Εργατικό Κέντρο, η Ομοσπονδία, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, η Γενική Συνομοσπονδία Ελεύθερων Επαγγελματοβιοτεχνών και τα Επιμελητήρια Οικονομικό, Εμποροβιομηχανικό, Τεχνικό κ.α
Γι΄αυτό όταν πρόκειται να πάρει μια Κυβέρνηση αντιλαϊκά μέτρα, προηγείται πάντοτε μια επίθεση σε βάρος των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, καλλιεργώντας την αντιπάθεια και την αποστροφή του κόσμου από αυτά, αφήνοντας τον καθένα μόνο του, «σαν την καλαμιά στον κάμπο» ή «σαν πρόβατο ξεκομμένο από το κοπάδι του», με δεδομένη τότε την κατασπάραξή του.
Έτσι καταφέρανε και απομάκρυναν, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, από τις μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και από τους αγώνες τους, καλλιεργώντας τον μύθο ότι μπορεί κάποιος μόνος του να τακτοποιηθεί και έτσι βλέπουμε όλοι μας τώρα, κατά χιλιάδες να είναι οι άνεργοι, κατά χιλιάδες να είναι οι απελπισμένοι, που προσπαθούν να βρούνε λύση στα αδιέξοδα τους, με την μετανάστευση σε άλλη χώρα!!
Εκείνο που είναι σίγουρο, είναι ότι πάντοτε υπάρχουν τα περιθώρια να διορθωθούμε, γιατί αλλιώς, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει!!!
Τρίπολη 27-7-2011 Τάσος Παπαζαχαρίας
Μέλος του Συντονιστικού Οργάνου
Της Δημοτικής Κίνησης Δήμου Τρίπολης
ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ
tasospapazax.blogspot.com
