Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

Η άλωση της πόλης αφορμή για συμπεράσματα και όχι για εθνικιστικές κορώνες.!



Η άλωση της πόλης ήρθε σαν αποτέλεσμα της σήψης, της διαφθοράς και της διαπλοκής που είχαν κυριαρχήσει στην εκφυλισμένη από κάθε άποψη Βυζαντινή κοινωνία!

Ήρθε σαν αποτέλεσμα του ανταγωνισμού μεταξύ των ισχυρών οικογενειών για τη κατάκτηση της εξουσίας!

Ήρθε σαν αποτέλεσμα του έντονου παρασκηνίου που είχε εκτοπίσει κάθε έννοια διαφάνειας στην άσκηση της εξουσίας!

Ήρθε σαν αποτέλεσμα της παρεξηγημένης θεοκρατίας!

Ήρθε σαν αποτέλεσμα του ανομολόγητου ανταγωνισμού μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής εκκλησίας για το ποια θα κυριαρχήσει!

Και προπαντός ήρθε σαν αποτέλεσμα, του γεγονότος ότι Βυζαντινοί οικονομικοί παράγοντες,  μπροστά στη δίψα για την εξουσία και υπό το κράτος του πάθους για εκδίκηση ενάντια των αντιπάλων τους, σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν, τους Σελτζούκους Τούρκους που ζούσαν στις στέπες της ανατολής, να τους χρησιμοποιήσουν σαν μισθοφορικό στρατό για να πετύχουν τους στόχους τους!

Οι Τούρκοι με ευχαρίστηση δέχτηκαν αυτό το ρόλο, έναντι φυσικά της ανάλογης αμοιβής και αφού ήρθαν στο Βυζάντιο με τις οικογένειές τους, ακόμη και ως αυτοκρατορική φρουρά, διαπίστωσαν από κοντά τα Σόδομα και Γόμαρα που συνέβαιναν μέσα στη Βυζαντινή κοινωνία και προπαντός τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ των ισχυρών φατριών και αποφάσισαν να το εκμεταλλευτούν!

Γνωρίζοντας όλες τις αδυναμίες της Βυζαντινής πολεμικής μηχανής και αξιοποιώντας τις αντιθέσεις που υπήρχαν μέσα στη Βυζαντινή κοινωνία, άρχισαν τις επιθέσεις στα ανατολικά σύνορα της Αυτοκρατορίας, κερδίζοντας σιγά-σιγά αλλά σταθερά, μάχες και εδάφη του Βυζαντίου!

Η πιο αποφασιστική μάχη η οποία έγειρε  τη πλάστιγγα υπέρ των Τούρκων και έκτοτε το Βυζάντιο ήταν συνεχώς σε θέση άμυνας, ήταν εκείνη που έγινε στο Μαντζικέρτ  στις 26 Αυγούστου 1071. Αντίπαλες δυνάμεις σ΄αυτή τη μάχη ήταν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία της οποίας ηγείτο ο αυτοκράτορας Διογένης Ρωμανός και οι Σελτζούκοι Τούρκοι, με αρχηγό τον Αλπ Αρσλάν.

Την περίοδο που ο Διογένης Ρωμανός  αγωνιζόταν να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο των Σελτζούκων Τούρκων, μέσα στο Παλάτι είχε έναν σημαντικό και αδίστακτο εχθρό. Ήταν ένας άνθρωπος που ξεχώριζε πρώτα απ΄ όλα για τον επιστημονικό και πνευματικό του έργο.

Πρόκειται για τον λόγιο Μιχαήλ Ψελλό, που μηχανορραφούσε ασταμάτητα σε βάρος του νέου αυτοκράτορα. Για μια ακόμη φορά, οι ίντριγκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην έκβαση της μάχης, αλλά στο μέλλον ολόκληρης της αυτοκρατορίας.

Ο Ρωμανός, που δεν είχε σημαντική υποστήριξη από τους κατώτερους αξιωματικούς στη διάρκεια της μάχης  ηττήθηκε. Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η εκστρατεία στο Μαντζικέρτ δεν χρειαζόταν να έχει ως επικεφαλής τον αυτοκράτορα. Ο Ρωμανός όμως ήλπιζε ότι μια στρατιωτική επιτυχία θα τον εδραίωνε στην εξουσία.

Αντίθετα η εξέλιξη της τύχης του ήταν πολύ άσχημη, αφού στη μάχη συνελήφθη αιχμάλωτος, ελευθερώθηκε έναντι μεγάλης χρηματικής αμοιβής και όταν επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη συνελήφθη και τυφλώθηκε από τους αντιπάλους του προς παραδειγματισμό!

Όμως η ήττα στο Μαντζικέρτ ήταν σημαντική γιατί άλλαξε το στάτους κβο στη Μικρά Ασία. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι έπαψαν να είναι πια ευκαιριακοί επιδρομείς. Απέκτησαν κάποια φρούρια και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή, ανατολικά της αυτοκρατορίας, με όλη τη γνωστή σε όλους μας εξέλιξη της ιστορίας!.

Γι αυτό λοιπόν στις μέρες μας, δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη γιατί ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και μετά κανένας άλλος δεν θα φταίει για την όποια ήττα μας, όπως άλλωστε υποστήκαμε με τη γνωστή σε όλους μας Μικρασιατική καταστροφή!!!


Τρίπολη 29-5-2016           Τάσος Παπαζαχαρίας.