Βαδίζουμε
σιγά-σιγά για την 18η Μαίου
2014!
Είναι η πρώτη Κυριακή των Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών!
Είναι η μέρα εκείνη
που θα προκριθούν σε πρώτη φάση οι εκλεκτοί του λαού οι οποίοι θα διαχειριστούν τις τύχες μας για τα πέντε (5) επόμενα ολάκερα χρόνια!
Είναι η πιο ιερή
στιγμή του δικαιώματος του καθένα μας, να ορίζουμε τους άρχοντές μας!
Είναι η πιο κορυφαία
στιγμή της Δημοκρατίας για την οποία εμείς οι Έλληνες, είμαστε υπερήφανοι
γιατί έχουμε διδάξει περί τούτου όλη την ανθρωπότητα!
Είναι και κάνουμε πράξη σαν λαός, εκείνο που πολύ σωστά
εμείς οι ίδιοι λέμε ότι: Αυτοί που μας
κυβερνούν είναι ο καθρέπτης όπου καθρεπτίζονται εκείνοι που τους ψηφίζουν!
Έτσι λοιπόν μετά την άσκηση από τον καθένα μας, αυτού του
ιερού δικαιώματος δεν υπάρχουν περιθώρια
να λέμε και να υποστηρίζουμε εκείνα τα
τετριμμένα που ακούγονται κατά κόρο την άλλη μέρα:
Πως όλοι ίδιοι είναι!
Πως όλοι τα παίρνουν!
Όλοι ψέματα λένε!
Όλοι μας κοροϊδεύουν!
Τίποτα δεν γίνεται!
Δεν αλλάζει τίποτα!
Όλα αυτά καταρρίπτονται, όταν εμείς οι ψηφοφόροι, με ιδιαίτερη προσοχή και ευθύνη επιλέξουμε και σταυρώσουμε τον
καλύτερο από τους υποψήφιους!
Τώρα ο Δήμαρχος και πιο πολύ ο Περιφερειάρχης με τα νέα
δεδομένα που ισχύουν, έχουν μεγάλο
μερίδιο κυβέρνησης και καθορίζουν σε
μεγάλο βαθμό τις τύχες μας και τη ζωή μας!
Ως εκ τούτου λοιπόν στις 18-5-2014 θα πρέπει ο καθένας μας να σταθμίσει τα υπέρ και τα κατά,
πρώτα του κάθε υποψήφιου Περιφερειάρχη
και Περιφερειακού Συμβούλου και μετά του κάθε υποψήφιου Δήμαρχου και Δημοτικού Συμβούλου!
Βέβαια αυτές τις μέρες παραμονή των εκλογών ακούγονται πολλά
διάφορα και περίεργα!
- Έχω μία υποχρέωση και δεν μπορώ να κάνω
αλλιώς!
- Βάζει ένας ανιψιός η αδελφός μου!
- Μου έφερε το παιδί που είναι φαντάρος από την Αλεξανδρούπολη στη
Τρίπολη!
- Μου βρήκε κρεβάτι στον Ευαγγελισμό για
τη μάνα μου που ήταν άρρωστη!
- Μου άλλαξε μια λάμπα φωτισμού έξω από
το σπίτι μου!
- Έκλεισε κάτι λακκούβες στο δρόμο της
γειτονιάς!
- Ήρθε στη κηδεία της μάνας μου η του
πατέρα μου!
- Με χτύπησε μια μέρα στη πλάτη!
- Παρευρέθηκε στο πανηγύρι του χωριού η
στη κοπή της πίτας του Συλλόγου μας!
Αυτά και πολλά άλλα είναι από τα πιο συνηθισμένα, όμως εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση τούτη τη
φορά, ήταν που πολλοί υποψήφιοι για τη θέση του προέδρου της κοινότητας, παραμέρισαν το οτιδήποτε και βάλανε
υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιο-παράταξη εκείνη που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί, ώστε να εξασφαλίσει με την
εκλογή του τα 300 Ευρώ τον μήνα, που
θα παίρνει ως πρόεδρος για τα πέντε (5) επόμενα χρόνια ανελλιπώς!
Αυτό είναι το
μεγαλύτερο κατάντημα στο οποίο μπορεί να περιπέσει ο καθένας, μπροστά στον
ιδιοτελή του στόχο να βολευτεί ο ίδιος κάπως και μετά μπαρούτι να γίνουν όλα!
Εμείς οι ψηφοφόροι
κρατάμε στα χέρια μας τη σκούπα και
θα μπορούσαμε τη Κυριακή των εκλογών, να
καθαρίσουμε το πολιτικό τοπίο από κάθε τέτοια περίπτωση και από τον κάθε
έτσι σκεπτόμενο άρχοντά μας!
Κάθε αδράνειά μας
και κάθε συμβιβασμός μας με τέτοιες
αρρωστημένες καταστάσεις, πολύ δε χειρότερο κάθε επιβράβευση με την ψήφο μας τέτοιων εκπροσώπων μας, είναι ένα έγκλημα σε βάρος μας, σε
βάρος της κοινωνίας, σε βάρος των
παιδιών μας!
Γι αυτό και ο στίχος της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου πολύ εύστοχα και ο συνθέτης Απόστολος Καλδάρας πολύ μελωδικά, απαθανάτισαν τέτοια λάθη μας, με το
Άσμα τους εκείνο που όλοι μας έχουμε ακούσει και το ευχαριστιόμαστε σε κάθε
ευκαιρία που λέει:
«Μα κανένας δεν μου
φταίει για το χάλι μου,
σπάσιμο θέλει το
κεφάλι μου!!!»
Στίχος του τραγουδιού «Απ τα ψηλά στα χαμηλά»
Τρίπολη 29-4-2014 Τάσος Παπαζαχαρίας
www.tasospapazax.blogspot.com
