Έναν-έναν αποχαιρετά η κοινωνία μας, τους αυτόχειρες νεκρούς της!!!

Συγκλονισμένη η κοινωνία της Τρίπολης αποχαιρέτισε προχθές, ένα ακόμη θύμα της βάρβαρης, ανάλγητης και αντιλαϊκής πολιτικής της Κυβέρνησης Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.
Με τρεμάμενα χέρια οι συμπολίτες μας προσήλθαν, να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη ενός ακόμη θύματος της παραπάνω πολιτικής, που εφαρμόζει η παραπάνω κυβέρνηση.
Με δακρυσμένα μάτια και τρεμάμενη φωνή συλλυπηθήκανε τους συγγενείς και φίλους, ενός ακόμη θύματος μιας πολιτικής, από μια κυβέρνηση, που άλλα διατυμπάνιζε και επαγγέλονταν προεκλογικά και άλλα εφαρμόζει αμέσως μετά την υφαρπαγή της ψήφου του λαού.
Ένα ακόμη θύμα αυτής της κοροϊδίας προστέθηκε στον μακρύ, πολύ μακρύ κατάλογο των αυτόχειρων, που άλλοι εξ αυτών δεν μπορούν να αντέξουν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής και άλλοι δεν μπορούν ν’ αντέξουν την κοροϊδία που χρησιμοποιούν προεκλογικά, κατά κόρο τελευταία, τα κόμματα Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ.για να πάρουν την εξουσία
Ευτυχώς που η εκκλησία, τα δύο τελευταία χρόνια δείχνει την ανάλογη κατανόηση και επιτρέπει την ταφή, με όλες τις γνωστές τελετουργίες της θρησκείας μας, αποφεύγοντας έτσι τις όποιες προστριβές με τους συγγενείς των θυμάτων.
Είναι και αυτό μια βοήθεια, για να τελειώνουμε όπως-όπως και γρήγορα-γρήγορα με ένα ακόμη θύμα, ώστε να ξεχνιέται η υπόθεση και να μην υπάρχει συνέχεια.
Έτσι η ζωή συνεχίζεται την άλλη στιγμή!!!
Οι εφημερίδες γράφουν διάφορα, τα κανάλια λένε διάφορα, οι παρέες συζητάνε διάφορα, οι φορείς ασχολούνται με διάφορα, η κυβέρνηση ψάχνει για νέες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, όλοι μας κάνουμε διάφορα.
Οι στενοί συγγενείς μόνο μένουν για κάποιο διάστημα με τον πόνο του χαμού και την πίκρα του αποχωρισμού με το θύμα!!!
Κάπως έτσι, φτάσαμε αισίως, τον απίστευτο αριθμό των 2785 μέχρι τώρα θυμάτων, από τότε που ξεκίνησε η κρίση, δηλαδή η εφαρμογή αυτών των πολιτικών και άλλων τόσων συνανθρώπων μας, που με τον ένα η τον άλλο τρόπο τους προλάβανε.
Μια ολόκληρη Βυτίνα, μαζί με τα κοντινά σ’ αυτή χωριά, ξεκληρίστηκε μέχρι τώρα!!!
Είναι αυτό άξιο προσοχής και προβληματισμού, για το τι γίνεται και για το πού πάμε:;;;
Μπορεί και να μην είναι!!! Αφού η ζωή συνεχίζεται, πάντα στους ίδιους ρυθμούς και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο που να θυμίζει την τραγωδία αυτή, που ζούμε σαν χώρα και σαν λαός!!!
Μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η απάντηση που μου έδωσε ένας φίλος, όταν τον ρώτησα προεκλογικά τι θα ψηφήσει και μου απάντησε με άνεση Ν.Δ, για να μην έχουμε μπλεξίματα!!! 
- Τι εννοείς μπλεξίματα του λέω!!! 
- Να, κανένα πόλεμο!!! Μου λέει και έφυγε γελώντας.
Αν δεν είναι αυτός πόλεμος που έχουμε τώρα;;;; τι διαφορετικό έχουμε;;;; μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας μας.!!!
Πότε όμως θα σκεφτούμε διαφορετικά;;;;
Πότε θα αντιδράσουμε σαν κοινωνία, για τους τόσους νεκρούς μας;;;
Πότε θα πιάσουμε, για να σταματήσουμε το χέρι, του δολοφόνου κυβερνήτη μας;;;;
Πότε θα κάνουμε το μνημόσυνο που πρέπει, στους νεκρούς αυτής της πολιτικής;;;
Στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας προχθές το βράδυ, όταν η πλατεία Άρεως έσφυζε από ζωή με τις φωνές των παιδιών και τις συζητήσεις των μεγάλων, πίνοντας την μπύρα τους, κάποιοι λίγοι άνθρωποι συναντήθηκαν και συζητήσανε για το τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να βάλουμε τέρμα σ’ αυτή την τραγωδία!!!
Προέκυψε από την συνάντηση και τη συζήτηση εκείνη, η ίδρυση μιας επιτροπής που θα καλέσει τον κόσμο, δηλαδή εκείνους που πλήττονται από αυτή την πολιτική, να εναντιωθούνε στα μέτρα της κυβέρνησης που δυσκολεύουν την ζωή τους και τους οδηγούν στην απόγνωση.

Πήραμε τελικά την απόφαση, να ΚΑΛΕΣΟΥΜΕ τους συμπολίτες μας,σε μια συνάντηση με ελεύθερη συμμετοχή, όλων όσων θίγονται από αυτή την πολιτική, την ΤΕΤΑΡΤΗ 1-8-2012 και ώρα 8.30 το βράδυ στην πλατειούλα εκεί που είναι το σκάκι, στα κλωνατζίδικα, όπου θα αποφασίσουμε όλοι μαζί για το πώς θα αντιδράσουμε σ’ αυτή την πολιτική που αφήνει πίσω της φτώχεια, εξαθλίωση και προπαντός ορφανά παιδιά και χήρες γυναίκες, για νάβρουν έτσι ανάπαυση, οι τόσες χιλιάδες νεκροί μας!!!


Όλοι την Τετάρτη 1-8-2012 και ώρα 8.30 το βράδυ, στο θεατράκι, στο σκάκι, στα Κλωνατζίδικα.( κοντά στο ουζερί Αγαπητός ). 
Θα συζητήσουμε και θα αποφασίσουμε πως θα αντιδράσουμε στην φοροκαταιγίδα που μας ετοιμάζει η κυβέρνηση. 
Δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι!!! 
Δεν πρέπει να δεχτούμε τα ψέματα που μας σερβίρανε προεκλογικά!!!
Πρέπει να φωνάξουμε : ΔΕΝ έχουμε – ΔΕΝ μπορούμε – ΔΕΝ πληρώνουμε!!!

Ένα βράδυ παρέα με τον Γέρο του Μοριά, τον Θοδωρή Κολοκοτρώνη!!!

Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου, στα άγρια μεσάνυχτα, τόσο ταραγμένος που δεν ήξερα προς τα πού να κάνω.
Ήταν τόσο ζωντανό το όνειρο που είχα δει, που καλά-καλά, ακόμη και τώρα δεν είμαι και σίγουρος, αν ήταν όνειρο η πραγματικότητα.
Αφού έψαχνα να καταλάβω που είμαι. Σε ποιο χώρο, σε ποιο σπίτι, σε ποια πόλη, με ποιους ανθρώπους, σε ποια εποχή και σε ποιο χρόνο.
Όλα ξεκίνησαν χθες το βράδυ. Έπεσα να κοιμηθώ κανονικά, όπως κάθε φορά, χωρίς τίποτα να προμηνύει τα όσα θα ακολουθούσαν.
Πρέπει να είχαν περάσει κάποιες ώρες, όταν αντιλήφθηκα ότι στο ανοιχτό παράθυρό του δωματίου, που το αφήνω έτσι για να με δροσίζει το νυχτερινό αεράκι, ήταν κάποιο πρόσωπο, που περίμενε υπομονετικά, να το πάρω χαμπάρι
Σε μια στροφή του κορμιού μου, που παίρνω αρκετές στη διάρκεια του ύπνου μου, ίσως ο ίσκιος αυτός να με ενόχλησε. 
Ανοίγω τα μάτια μου και τι να δω !!! 
Η φιγούρα του Γέρου του Μοριά, του Θοδωρή Κολοκοτρώνη!!! 
Φαίνονταν από τη μέση και πάνω και μάλιστα ακουμπούσε με τα χέρια του στο περβάζι του παράθυρου, προφανώς για να στηρίζεται και να ξεκουράζεται, περιμένοντάς με να ξυπνήσω και να τον αντιληφθώ!!!
- Ξύπνησες;;;; Μου μίλησε, με κείνη τη βροντερή φωνή, που όλοι μας την ξέρουμε από τις αφηγήσεις της ιστορίας.
Χωρίς να πάρω ανάσα, συνεχίζει:
- Ξέρεις πόση ώρα έχω δω;;;; Μου είπε!!!
- Βλέπω, κοιμάσαι του καλού καιρού, λες και δεν συμβαίνει τίποτα!!!
- Έψαχνα να βρω, ανοιχτό παράθυρο, να μπορέσω να μιλήσω σε κάποιον !!!
- Να μεταφέρω στους Νεοέλληνες, τον πόνο μου και τον πόνο των χιλιάδων συντρόφων μου, που πέσανε στις μάχες, για να είστε εσείς, τώρα ελεύθεροι!!!
- Βλέπω την απολαμβάνετε την ελευθερία σας!!!
- Κοιμάστε μια χαρά και δεν ξυπνάτε με τίποτα!!!
- Ήθελα να βρω τον Δήμαρχο της Ντροπολιτζάς,( έτσι την αποκαλούσε) αλλά δεν ξέρω που μένει!!!
Είχα κολλήσει την πλάτη μου στον τοίχο!!!
Μου κόπηκε κυριολεκτικά η ανάσα μου!!!
Η φωνή μου δεν έβγαινε με τίποτα από το λαρύγγι!!!
- Ντροπή σας!!! Μου λέει…
- Φτιάξατε και τελειώσατε την πλατεία Άρεως, μονάχα εκεί που πρέπει, για να στρογγυλοκάθεστε και να πίνετε τον καφέ και την μπύρα σας!!!
- Αφήσατε το μνημείο των προγόνων σας στη μέση!!! 
- Μοιάζει με γιαπί, γεμάτο από μπάζα, πέτρες, χώματα και πολλά σκουπίδια!!!
- Άσε εκείνα τα ξυλόσπιτα!!! Τα βάλατε εκεί που πρέπει!!! Να μη βλέπουμε την κατάντια σας και εσείς τη δικιά μας!!!
- Δεν μιλάω μόνο για την φάτσα μου στο άγαλμα!!! Μιλάω και για τους συντρόφους μου, που κάθε τόσο μου κάνουν παράπονα και μου λένε υποτιμητικά!!!
- Πάρ’ τους, στους χαρίζουμε!!!
- Γι’ αυτούς σκοτωθήκαμε!!! 
- Γι’ αυτούς στερηθήκαμε!!
- Γι’ αυτούς φυλακιστήκαμε!!! 
- Γι’ αυτούς αφήσαμε τα παιδιά μας και τις γυναίκες μας, ορφανά και χήρες!!!
- Γι’ αυτούς πικράναμε τις μάνες μας και κλάψανε, όταν τους πήγανε το κακό μαντάτο του σκοτωμούς μας, στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά, στη Γράνα, στα Δερβενάκια!!!
- Γι’ αυτούς… γι’ αυτούς….γι’ αυτούς!!!! Ατελείωτο κατηγορώ!!!
- Εγώ τους καθησυχάζω!!!
- Μην κάνετε έτσι τους λέω!!! Έχετε την υπομονή!!! Όπου νάναι κάτι θα κάνουν και για το μνημείο μας!!!
- Βρες τον Δήμαρχο και πες του!!! 
- Έχουμε και μείς δικαιώματα στην πλατεία!!!
- Αϊσιχτήρ από δω!!! 
Είπε φωναχτά, κάπως εκνευρισμένος και μετά χάθηκε σαν τον αέρα, αφήνοντας μία βουή πίσω του, σαν κάτι που έρχεται από ένα ποτάμι φουσκωμένο!!!
Έμεινα για κάποιες στιγμές Ακίνητος!!! Εμβρόντητος !!! Ανήμπορος να αντιδράσω!!!
- Τι ήταν αυτό πάλι!!! Μονολόγησα.
- Ποιος να με πιστέψει για ότι έγινε!!! Είπα μέσα μου και έκανα να κοιμηθώ πάλι.
- Που να με κολλήσει ο ύπνος!!! 
- Κοιτάω το ρολόι, τέσσερες και τέταρτο, μεσάνυχτα!!!
- Δεν έβλεπα την ώρα και τη στιγμή, να φωτίσει η μέρα, να δω τι θα κάνω από την μεριά μου!!!.
- Σε ποιον να πάω και τι να του πω!!! Θα με περάσει για τρελό σίγουρα!!!
Αποφάσισα, να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αποφάσισα να το ράψω!!! Που λέμε εμείς οι ζωντανοί και οι βολεμένοι!!!
- Που να τα βάλω με τους αρμόδιους!!! Αφού και αυτοί, θέλουν να τα’ χουν καλά, με μένα, με σένα, με τον δίπλα μου, με όλους μας και βάζουν προτεραιότητες τέτοιες, για να βγαίνουν Δήμαρχοι!!!
- Πάντως τούτο το καλοκαίρι, δεν μου πάει ωραία. Κάθε φορά που πηγαίνω για αέρα στην πλατεία Άρεως, κοιτάω γύρο μου και όλα μου θυμίζουν εκείνο το βράδυ!!!
- Θυμάμαι τη μακέτα της πλατείας, στο σημείο του μνημείου!!!
- Θυμάμαι το γκαζόν, τα δέντρα σε σχήμα Π, το φωτισμό και τόσα άλλα!!!
- Θυμάμαι που έλεγαν πρέπει να αναδείξουμε το μνημείο, γιατί είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης μας!!! Και να τιμήσουμε ανάλογα τους προγόνους μας!!!
- Θυμάμαι – Θυμάμαι – Θυμάμαι και τι δεν θυμάμαι!!!
- Μόνο που όλα μείνανε στα λόγια!!!

Η παραίτηση του Δημάρχου του Δήμου Ερμιονίδας, τα λέει όλα, σχετικά με το πρόβλημα των σκουπιδιών στην περιοχή μας!!!

Άστραψε και βρόντιξε, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και ταραχή μεγάλη έπιασε τους αρμόδιους, ιδιαίτερα τους Δημάρχους της Περιφέρειας, από την παραίτηση του Δημάρχου του Δήμου Ερμιονίδας.
Η άσχημη κατάληξη που έχει μέχρι τώρα, η λύση του δεματοποιητή στο Δήμο Ερμιονίδας, που τοποθετήθηκε εκεί, για να λύσει το πρόβλημα των σκουπιδιών, εδώ και δύο χρόνια περίπου, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης του Δημάρχου και των Δημοτών του.
Το περιεχόμενο της παραίτησης, που υπέβαλε στον Περιφεριάρχη, είναι πέρα για πέρα αποκαλυπτικό και τα λέει όλα, για το τι πρόκειται να συμβεί σε μία περιοχή, όταν αυτή επιλεγεί για την τοποθέτηση ενός δεματοποιητή και προπαντός για την εναπόθεση των σκουπιδοδεμάτων.
Λέει λοιπόν ο παραιτηθείς Δήμαρχος, ότι η περιοχή που είχε τότε επιλεγεί, για την εναπόθεση των σκουπιδοδεμάτων, ύστερα από τα δύο χρόνια περίπου της λειτουργίας της, έχει υπέρ κορεσθεί, δηλαδή γεμίσει και δεν έχουν πλέον που να πάνε τα νέα δέματα, αφού δεν υπάρχει άλλη, επί πλέον θέση, χωροθετημένη και εγκεκριμένη από τις αρμόδιες υπηρεσίες, για να συνεχιστεί έτσι η εναπόθεση των σκουπιδοδεμάτων.
Λέει ακόμη, ο παραιτηθείς Δήμαρχος και αυτό είναι το πιο σοβαρό. ότι και η υπάρχουσα θέση της εναπόθεσης των σκουπιδοδεμάτων, έχει μετατραπεί σε μία χωματερή, αφού τα παλιά σκουπιδοδέματα έχουν διαλυθεί και το περιεχόμενό τους έχει απλωθεί στον γύρο περιβάλλοντα χώρο.
Να λοιπόν που η πλήρωση του χρόνου, έγινε και είναι πλέον, ο καλύτερος μάρτυρας , για το τι πρόκειται να συμβεί, ύστερα από λίγο καιρό, σε μια περιοχή, όπου τοποθετηθεί και λειτουργήσει ένας δεματοποιητής.
Το αποτέλεσμα στην Ερμιονίδα, από την λύση του δεματοποιητή των σκουπιδιών, άς γίνει τουλάχιστον μάθημα, στους άλλους Δημάρχους και ιδιαίτερα σε εκείνους που ταλαντεύονται ως προς το αποτέλεσμα αυτής της λύσης.
Η Περιφέρεια, έχει πάρει τις αποφάσεις της, σε ότι έχει να κάνει με αυτό, της μείζονος σημασίας κοινωνικό πρόβλημα, που είναι η διαχείριση των σκουπιδιών και έχει προκρίνει την λύση του δεματοποιητή.
Οι Δήμαρχοι όμως, στους οποίους έχει πετάξει το μπαλάκι της εύρεσης του κατάλληλου χώρου για την τοποθέτηση του δεματοποιητή και εκείνης της εναπόθεσης των σκουπιδοδεμάτων, καλά θα κάνουν να προσέξουν για την οριστική τους απόφαση στο θέμα αυτό, γιατί η κατάσταση στην Ερμιονίδα και προπαντός η παραίτηση του Δημάρχου της, κτυπάει όχι απλά ένα καμπανάκι,. αλλά μια μεγάλη καμπάνα, που κανένας Δήμαρχος δεν θα μπορεί να πεί κατόπιν εορτής, ότι εγώ δεν είχα ακούσει τίποτα.
Αφού λοιπόν, κανένας από τους αρμόδιους, δεν έχει σκοπό να καταλάβει ότι η πιο ενδεδειγμένη, η πιο πολιτισμένη, η πιο φιλική με το περιβάλλον και ως εκ τούτου, φιλική με τον άνθρωπο, λύση διαχείρισης των σκουπιδιών είναι εκείνη της ολοκληρωμένης ανακύκλωσης, με την ανάκτηση των χρήσιμων ανόργανων σκουπιδιών και την μετατροπή των οργανικών σε αναβαθμισμένο χώμα για καλλιέργειες, ας το μάθουν από το πάθημα της Ερμιονίδας και όπου νάναι και από το πάθημα του Δήμου Νέστωρος, κοντά στην Πύλο, όπου και εκεί σύντομα θα έχουμε εξελίξεις.
Οι συνδημότες μας, που βλέπουν στην τηλεόραση, τα προπαγανδιστικά βίντεο λειτουργίας ενός δεματοποιητή, ας κρατήσουνε τις αντιρρήσεις τους, αφού όλα στην αρχή είναι αγγελικά φτιαγμένα και ως συνήθως, στην συνέχεια μπλέκουμε με τον σατανά, που θα είναι και το βατερλώ μας, στη μάχη της ζωής.